 |
| Ako si Karla Mendoza |
Ako si Karla Mendoza ipinaganak noong Nobyembre 17,1994.Ang aking ina ay si Irma Mendoza at ang aking ama ay si Alberto Mendoza.Panganay ako sa aming tatlong magkakapatid.Isang lalaki at dalawa kaming babae.Noong bata pa ako makulit ako at kapag nagiinom ang lolo ko lagi ko daw siyang sinasaway.Nang magkaisip ako sa gulang na anim o pitong gulang nalaman kong hindi pala magkasundo ang pamilya namin.Sa paraang hindi boto o gusto nang lola at lolo ko sa aking ama para sa aking nanay,at sa tuwwing magaaway ang pamilya namin parang gusto kong magrebelde.
Hanggang dumating yung araw na nagpalipat lipat kami nang tirahan,nang malaman ito nang lola ko kinuha nila ako,pero hindi ako sumama dahil hindi ko pa sila lubos na kilala o kasundo.Dumating yung time na nakaabot kami sa calamba upang magtrabaho si inay.Ayoko dun kaya nagpasundo ako sa lola ko at doon ako pinatira,pinagaral at inalagaan,peo minsan pumupunta ako sa nanay ko para alagaan ang kapatid ko.
At makalipas ang ilang taon may nangyaring hindi ko inaasahan ang pagkamatay nang tatay ko,sa kadahilanan na nabaril siya.Hindi namin alam ang dahilan kung bakit siya binaril at pinatay.Nang mga araw na iyon iyak ako nang iyak,dahil nawalan ako nang ama noong sampung gulang lamang ako.Napakabait niya sa amin kahat nang gusto namin binibigay niya at hindi kame pinagbubuhatan nang kamay.
Nagdaan pa ang ilang araw nagdisisyon ang lola ko na doon na lang kami patirahin,at nagkasama sama kami pero hindi madali para sa amin iyon,dahil nga sa pagkamatay nang ama ko.Pero may magandang bagay na nangyari nagkasundo ang nanay at lola ko naging masaya ang pamilya namin.Hanggang sa magkaroon kami nang sariling bahay,binubuhay at pinagaral kami nang inay kahit magisa lang siyang bumubuhay sa amin.
Nagdaan pa ang ilang taon may napansin ako sa nanay ko naging mainitin ang ulo niya sa amin sa aming magkakapatid.Hindi ko alam ang dahilan siguro ganoon talaga pag ikaw lang ang bumubuhay sa mga anak mo.Sinabi din niya na hindi na ulit siya magaasawa,yun din naman ang gusto ko pero minsan hindi maalis sa isip ko ang magkaroon ulit ako nang ama.
Hanggang makatungtong ako nang high school unang pagpasok ko nahihirapan akong makisalamuha,pero may mga kaibigan pa din ako,sina bhing,rubilyn at si cath ang naging bestfriend ko noong 1st.year high school ako.Hindi ko inaasahan na bumaba ang section ko naging 2c ako,nalungkot ako kasi nahiwalay ako sa kanila.Pero hindi pa pala mas naging masaya ako sa 2c.Mas madami akong naging kaibigan ko at nakilala ko sina mikiko,lanie at si pamela,nagkaroon kami nang grupo ito ay PAMIKARLANIE.sobrang saya ko dahil nakilala ko sila.
 |
| Kami nang espren ko. |
Pagtungtong ko naman nang 3rd.year ayon pa din 3c ang section ko masaya ako kasi kasama ko pa din ang mga bestfriend ko.Sobrang nalungkot kami ni miki kasi dalawa na lang kami nahiwalay kasi sa amin si lanie at pamela,namis namin ang kulitan nang bawat isa.Pero naging masaya pa din kami ni mikiko kahit dalawa na lang kami.
 |
| Mga kaibigan ko. |
Heto na naging 4c pa din kami hindi pa din kami naghihiwalay nang bestfriend ko,hanggang naging walo kami sina nineth,rich,bel,beth at ailene.madami nga kami pero minsan hindi maiiwasan ang magkatampuhan pero nagkakaayos din naman agad.
Ngayon 4th.year na kami ngayon ko lang nalaman ang kahalagahan nang buhay,ngayon ko nalaman ang kahalagahan nang mga bagay bagay na nakapaligid sa akin,sa pamilya madalas hindi ko na makasundo ang nanay ko lagi kaming nagaaway,matigas daw ang ulo ko pati mga kapatid ko lagi ko din silang nakakaaway.Alam ko may mga pagkakamali din ako kaya nagpapasensya na lang ako sa kanila.
Natuto din akong akong umibig at magmahal sa txt ko unang nakilala ang first boyfriend ko binigay kasi nang kaklase ko ang number ko sa kanya,matagal bago niya ako napasagot kasi hindi ko pa lubusang kilala at nakikita,mansari namin june.5 nagkita kame at binigyan niya ako nang teddy bear na,natuwa naman ako sa kanya kasi alam kong mahal niya ako.
Pero hindi ko inaasahan na nanligaw ang matagal ko nang crush,hindi siya tumigil manligaw kahit alam niyang may bf na ako,naguguluhan ako nang sobra kasi parehas ko silang gusto,hanggang malaman nang boyfriend ko na sumasama ako sa crush ko.Nagdisisyon siyang kausapin ako at pinapipili niya ako sa kanilang dalawa,naghiwalay na kami sinabi niya na kung san daw ako masaya dun din siya.Hindi ko alam ang nararamdaman kong lungkot nung mawala siya sa akin.
Hanggang sa patuloy pa din sa panliligaw yung crush ko at siya naman ang naging boyfriend ko,kaso hindi naman kami nagtagal kasi na'realize ko na mas mahal ko ang ex ko.Nagsorry ako sa kanya at naiintindihan naman niya ako,inamin ko sa ex ko na mahal ko pa siya pero may gf na siya at alam kong masaya na siya.Sinabi niya na mahal pa din niya ako pero walang pagkakataon na maging kami ulit,lagi akong malungkot at umiiyak.Lagi din niya akong sinusumbatan ang hirap at nakakapagod na kaya lumayo na lang ako sa kanya.
Ayon nagkabalikan kami nang crush ko kasi mahal pa daw niya ako at binigyan ko siya nang chance.Meron kaming hindi napagkaunawaan yun nagbreak ulit kami.Hanggang makalipas ang ilang buwan hindi na muna ako nagkaroon nang boyfriend.Naging M.U kami nang ex ko halos matagal din nangyari yung pagsasama namin,Aminado ako mahal ko pa talaga siya pero nagdisisyon na talaga kaming maghiwalay,mahirap pero kinaya ko para maka'move on.Hinayaan ko siya dahil dun siya masaya,masama loob ko dahil sobra niya akong nasaktan pero wala na akong magagawa kasi wala naman ako sa kanya.
Basta ngayon kaylangan kong gawin ay makalimot sa kanya para din naman sa akin yun.Sa pagaaral ko itutuon lahat para makatapos ako,naniniwala ako makakaya ko ito.Pagsubok lang ito sa buhay,sa ngayon study muna ako at focus sa mga kaibigan ko.Nandiyan naman sila para sa akin at hindi nila ako iniiwan,ang gusto ko lang mangyari ay magkaroon ako nang magandang trabaho.
Ito ang aking talambuhay na ibinabahagi sa inyong mga mambabasa. SALAMAT!!
No comments:
Post a Comment